Η οικονομική κρίση που βιώνει και η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, κάνει επιτακτική την ανάγκη της ανάπτυξης νέων επιχειρηματικών τομέων. Αναδεικνύεται παράλληλα ότι η εγκατάλειψη της υπαίθρου και της παραγωγής παραδοσιακών αγροτικών προϊόντων από τη γη της Κέρκυρας ήταν ένα έγκλημα ουσιαστικά, αφού θα μπορούσε να αποτελέσει ασπίδα στα δύσκολα χρόνια που βιώνουμε. Η  κρίση λοιπόν που σήμερα διανύουμε έχει δημιουργήσει μικρά ή μεγάλα αδιέξοδα σχεδόν σε όλους, ανεξάρτητα από τον οικονομικό τομέα όπου δραστηριοποιείται ο καθένας. Η  λύση σε αυτά τα αδιέξοδα και τα προβλήματα που αυτά συνεπάγονται δεν είναι απλή και σίγουρα δεν θα έρθει μόνη της.Όπως συχνά αναφέρεται, η χώρα πρέπει να αλλάξει παραγωγικό πρότυπο, να αποκτήσει εξωστρέφεια και να αρχίσει να παράγει προϊόντα ποιοτικά που θα αξιοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και θα γίνουν αποδεκτά στις εγχώριες και διεθνείς αγορές.

Ο πρωτογενής τομέας μπορεί να ανακάμψει από τη μακροχρόνια τάση συρρίκνωσής του, αν επενδύσουμε αποτελεσματικότερα στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής και αν χαράξουμε  μια πιο μακροπρόθεσμη στρατηγική .

 Είναι αλήθεια ότι η κρίση, εκτός των προβλημάτων που δημιουργεί, γεννά και ευκαιρίες. Ευκαιρίες που πρέπει ο καθένας με βάση τα δεδομένα που έχει να ανακαλύψει και εν συνεχεία να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί. Ο τομέας που πιθανότατα έχει τις περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης για τα επόμενα έτη είναι ο πρωτογενής τομέας. Η πρωτογενής οικονομική δραστηριότητα, πέρα από όσα προσφέρει στο ατομικό εισόδημα, αποτελεί και εθνική επένδυση, αφού καλύπτει τις καταναλωτικές ανάγκες του λαού και δεν χρειάζονται εισαγωγές αγαθών από άλλα κράτη, οι οποίες επιβαρύνουν σημαντικά και τα δημόσια οικονομικά. Μέσα λοιπόν από το δυσμενές αυτό περιβάλλον, μπορεί και πρέπει να υπάρξει μια οργανωμένη και με συγκεκριμένες πολιτικές στροφή στην αγροτική παραγωγή, η οποία παράλληλα θα τονώσει και τη δημογραφία της υπαίθρου της χώρας. Το αγροτικό εισόδημα, μέσα από την παραγωγή και εμπορία των αγροτικών προϊόντων είναι μία λύση που μετατρέπει την κρίση σε ευκαιρία αναθεώρησης στάσεων και απόψεων που μέχρι σήμερα είχαμε. Οι προϋποθέσεις οι κλιματολογικές υπάρχουν. Χρειάζεται, όπως και παραπάνω τονίστηκε, η πολιτική βούληση αλλά και η επιχειρηματική συμβολή για να προχωρήσει αυτή η επιλογή. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να δοθούν στους πραγματικούς αγρότες, χαμηλότοκα δάνεια και να δημιουργηθούν επιχειρήσεις γεωργοκτηνοτροφικού χαρακτήρα, βιώσιμου μεγέθους.( π.χ. ελαιώνες με 15-20000 ελαιόδενδρα ) ,ώστε να διασφαλιστεί η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων σε επαρκή ποσότητα και σε βάθος  χρόνου. Η εκπαίδευση και η ενημέρωση είναι επίσης πολύ βασικοί τομείς, για τους οποίους πρέπει να αναπτυχθούν αντίστοιχες σχολές, που θα παρέχουν πληροφόρηση και τεχνογνωσία, ειδικά στους νέους αγρότες. Όλα τα παραπάνω ίσως ξενίζουν και ίσως  φαίνονται δύσκολα στην ελληνική πραγματικότητα  ,μπορούν όμως να υλοποιηθούν. Λύση στα σημερινά δεδομένα της ανεργίας, αποτελεί η δημιουργία εισοδήματος και από τον πρωτογενή τομέα. Όσο πιο γρήγορα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη επιχειρήσεων στον πρωτογενή τομέα, τόσο πιο γρήγορα θα δημιουργηθεί το οικονομικό εκείνο περιβάλλον που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Διότι η ανάπτυξη γίνεται με την παραγωγή. Ανάπτυξη δίχως παραγωγή δεν υπάρχει.